Prawo niemieckie – uprowadzenie dziecka przez jednego z rodziców

Szczególnie przed wakacjami często dochodzi do sytuacji, w której skonfliktowani rodzice bez informowania siebie nawzajem wyprowadzają się, zabierając ze sobą dziecko.

Pierwszym naturalnym odruchem rodzica jest wtedy chęć działania na własną rękę i próba odbioru dziecka drugiemu z rodziców — temu kto dziecko "uprowadził". Takie działanie może mieć jednak negatywne konsekwencje — nie tylko dla samego dziecka, któremu trudno jest odnaleźć się w sytuacji takiej tzw. konfliktu lojalności, ale przede wszystkim prawne. O ile zachowując się od początku do końca w sposób zgodny z prawem, możemy w toku postępowania powoływać się na bezprawność działań drugiej strony o tyle, jeżeli bierzemy sprawy we własne ręce, może okazać się, że to my prawo złamaliśmy.

Stąd też w opisanej sytuacji właściwe jest w naszej opinii skierowanie do Sądu żądania, w trybie tzw. zabezpieczenia, wniosku o przyznanie nam pełni władzy rodzicielskiej — względnie o ustalenie miejsca pobytu dziecka u siebie. W takim przyspieszonym trybie nie musimy udowadniać wszystkich okoliczności sprawy — wystarcza wstępne pisemne oświadczenie rodzica pod groźbą odpowiedzialności karnej (tzw. Versicherung an Eides statt). Jeżeli wniosek jest spójny, niemiecki Sąd dość szybko wyznacza termin posiedzenia, na którym wysłuchuje strony i podejmuje decyzję, przy którym z rodziców dziecko ma pozostać na czas dalszego postępowania.

Taki rodzic może egzekwować swoje prawa za pomocą organów państwa. Drugi rodzic natomiast ma prawo do tzw. kontaktów, o które jednak musi wystąpić w odrębnym postępowaniu.